کپسول آتش نشانی

در پروسه سوختن ۳ عنصر ضروری لازم است: دمای بالا ، اکسیژن یا گازهای مشابه و ماده کپسول آتش نشانی برای

حذف حداقل یکی از این ۳ مورد طراحی شده اند.یکی از راههای کنترل آتش ، سردکردن  ماده سوختی تا زیر نقطه

اشتعالش است و آب یکی از بهترین راهها برای این کار است تا سیکل سوختن قطع شود. برای  حذف اکسیژن باید به

وسیله ای آتش را خفه کنید تا هوا به آن نرسد که بهترین راه پوشاندن آتش با یک پتوی سبک و یا  ریختن مواد غیر قابل

اشتعال از قبیل شن روی آتش است. حذف ماده سوختنی که یکی دیگر از روشهای کنترل آتش است  راه دشوارتری است.

مثلاً وقتی منزلی آتش می گیرد ، ماده سوختنی در حقیقت خود خانه و وسایل آن است که حذف آن  بسیار دشوار است و

تنها وقتی حذف می شود که کل آن سوخته باشد. کپسول های آتش نشانی استوانه های فلزی محکمی  هستند که با آب یا

یک نوع ماده خفه کننده پر شده اند و وقتی اهرمی را  که بالای این استوانه است فشار دهید ، ماده با  فشار زیادی از

کپسول خارج می شود . در این کپسول ها یک لوله ، مخزن  تحت فشار کپسول را به قسمت بالای کپسول متصل و یک

شیر فنری نیز ارتباط میان لوله را با دهانه خروجی مسدود  کرده است. در بالای سیلندر ، سیلندر کوچک  دیگری وجود

دارد که با گاز فشرده ای مانند دی اکسید کربن پر شده است و  یک شیر جلوی انتشار دی اکسید کربن را  می گیرد.

برای استفاده از کپسول آتش نشانی باید ضامن کپسول را کشیده و اهرم آن را فشار داد. این اهرم یک میله را  فشار

می  دهد تا شیر فنری را به پایین فشار دهد و مسیر خروجی را باز کند. گاز فشرده شده بر اثر فشار کم محیط رها

می شود . این امر موجب می شود که مواد موجود در کپسول با نیروی قابل ملاحظه ای از مخزن به دهانه خروجی

منتقل  شده ، خارج شود . روش درست استفاده کردن از کپسول آتش نشانی این است که آن را مستقیماً روی سوخت

هدف گیری و روی تمامی سوخت پخش کنید.

شارژ کپسول اتش نشانی

نکاتی الزامی در باره شارژخاموش کننده های دستی :کپسول های آتش نشانی حتما باز گردد و به صورت جداگانه

قطعاتی  مانند دستگیره،درجه و شیلنگ آن بازدید و سرویس گردد و در صورت خرابی تعمیر یا تعویض گردد.

در نظر داشته باشید که کپسول ها دارای گیجی می باشند که اگر کپسول شارژ شده باشد باید گیج روی رنگ سبز باشد وگر

نه کپسول نیاز به شارژ دارد. یکی دیگر از روش های تشخیص شارژ کپسول نگاه به گیج آن می باشد برای شارژ خاموش

کننده ها ابتدا پودر  مورد بررسی قرار میگیرد (در صورت خالی نشدن کپسول) سپس اگر پودر سالم باشد الک میشود و

ناخالصی ها جدا شده و دوباره همان پودر داخل خاموش کننده می شود و سپس گاز را با فشار وارد کپسول می کنند. معمولا

کارگاه های شارژ کپسول به سه روش دستی نیمه   اوتوماتیک و تمام اتوماتیک کار شارژ کپسول ها را انجام میدهند. کارگاه

شارژ کپسول آراد ایمن توانسته است طی این سال ها تمام کپسول ها را به صورت کاملا تمام اتوماتیک انجام داده و کمترین

آسیبی به کپسول ها نرسد. شارژ کپسول آتش نشانی به تخصص و همچنین تجربه در این زمینه نیاز دارد زیرا امروزه

انواع مختلفی از کپسول های  آتش نشانی تولید شده اند که هر یک از مواد خاصی برای مهار آتش برخوردار بوده و

همچنین نحوه شارژ آنها نیز متفاوت  میباشد. شارژ کپسول آتش نشانی باید به صورت اصولی انجام شود که این کار به

تجربه بالایی نیاز دارد.

دتکتور

دتکتور وسیله ای برای تشخیص زودتر آتش ‌سوزی است. زمانی که این وسیله نسبت به دود یا آتش واکنش نشان دهد، ساکنین می

توانند هر چه سریع تر واکنش نشان داده و از عمق فاجعه جلوگیری کنند. دتکتورهای اولیه برای فعال شدن به حضور شخص نیاز

داشتند. این مسئله خود موجب تاخیر هشدار می شد؛ اما امروزه سیستم های اعلام حریق خودکار بوده و بسیار پیشرفته شده اند

دتکتورها یا آشکارسازها وسایلی هستند که حریق را تشخیص می دهند. سنسورهای اعلام حریق (بسته به این که به کدام

مشخصه آتش حساس باشند) در گروه‌های سنسورهای دود، سنسورهای حرارت، سنسورهای منو اکسید کربن، سنسورهای

شعله و سنسورهای ترکیبی جای دارند. دتکتور، دستگاه های اطلاع رسانی حریق مانند آژیر و… بایستی به صورت استانداردهای

جهانی، طراحی و ساخته شوند.کارکرد دتکتور طوری است که حساس به علائم اصلی آتش، مانند دود، شعله، گاز و… است و بر

اساس علائم اصلی آتش، خطرات احتمالی آتش را با استفاده از دیگر تجهیزات سیستم اعلام حریق، آشکار می کند. طریقه نصب

دتکتورهای سیستم اعلام حریق، بر اساس انواع مختلف دتکتور و با توجه به کاربرد آن می باشد. همچنین نصب این دستگاه و سایر

تجهیزات سیستم باید توسط افراد ماهر و متخصص در این زمینه انجام شود تا استانداردهای لازم مربوط به نصب به صورت کامل

رعایت شده و سیستم به درستی عمل کند .